Wystarczająco dobra matka pozwala – w toku rozwoju dziecka – na stopniowe poszerzanie się autonomii, adekwatnie do wieku dziecka. Winnicott, wskazał na dwa poważne grzechy rodzicielstwa – brak dostosowania się i narzucanie się. Zbadał i udowodnił, że to właśnie wczesnodziecięce doświadczenia determinują nasze całe późniejsze życie. Opisywał ludzi jako dwie grupy, jedną, która zazwyczaj nie zaznawała zawodu w kontakcie z opiekunem i drugą, która w okresie niemowlęcym stale doznawała rozczarowania, smutku i żalu, gdyż jej potrzeby nie były rozpoznawane i zaspokajane. Te dwie grupy idą przez życie z zupełnie inaczej wyposażonym „plecakiem”.

Pierwsza grupa to osoby, których potrzeby były adekwatnie zaspokajane, idą przez życie śmiało, z ufnością i radością, a z napotkanymi potrzebami radzą sobie spokojnie. Druga grupa, która nie miała w swoim otoczeniu osoby przyjmującej dziecko z empatią, rusza w życie z wieloma trudnościami, jest często wycofana, chaotyczna, nieufna. Ich życie jest smutne i pełne żalu.

W dorosłym życiu odpowiedzialność za nasze doświadczenia możemy przyjąć wyłącznie my sami. Jeśli pozostaniemy w etapie obwiniania i roztrząsania naszych traum, zamiast dokonania konstruktywnej pracy np. podczas psychoterapii, w naszym życiu czeka nas więcej strat niż zysków.

Superwizujemy się w Zespole, spotykamy się na zebraniach, rozmawiamy, przyglądamy się, szukamy rozwiązań. Nasz Ośrodek superwizuje mgr Jarosław Gliszczyński – specjalista psycholog kliniczny, psychoterapeuta, superwizor psychoterapii, trener i terapeuta psychodramy PiFE. Podlegamy zasadom Etyki Zawodu Psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

W trosce o kompleksowość współpracujemy z psychiatrami i innymi instytucjami pomocowymi.

Stale podnosimy swoje kompetencje na szkoleniach, kursach, warsztatach.

Czym jest Psychoterapia?

Jednym z wyznaczników zdrowia psychicznego jest umiejętność godzenia się z tym, czego nie możemy zmienić. Trzeba umieć opłakać stratę i iść dalej. Nancy McWilliams

Drogą w towarzystwie, która ma przeprowadzić przez trudy, cierpienia ku zmianie.

Specjalistyczną metodą leczenia, realizowaną w różnych formach, wykorzystującą wiedzę teoretyczną i umiejętności psychoterapeuty, takim wspólnym spotkaniem, w określonych ramach (miejsca i czasu) i w określonym porządku, który reguluje kontrakt terapeutyczny. Celem psychoterapii jest rozwój osobowości, zdrowie psychiczne, usuwanie objawów chorobowych i zmniejszenie cierpienia.

Psychoterapia pomaga znacząco podnieść jakoś życia.

Psychoterapeuta nie jest tym, który wie lepiej, każdy wie o sobie sam – najwięcej, ale wie inaczej, z innej strony, z dystansu, z wiedzy teoretycznej – często jako ekran projekcyjny -pomaga odkryć to, co jest głęboko schowane – to, co prawdziwe, jest wolne od konfliktów.

Czasem ma się wrażenie pewnego życiowego „utknięcia”, takie zjawisko często odnosi się do przeżytych, ale nieprzepracowanych traum – terapia pomaga wtedy „popłakać” i …przejść dalej.

Objawy, które mogą wskazywać na potrzebę terapii:

– uczucie przytłoczenia bezsilnością i smutkiem,

– trudności ze skupieniem uwagi

– kłopoty ze snem

– trudności w relacjach, nawiązywaniu, utrzymywaniu, konflikty interpersonalne, itp..

– niska samoocena

– nadmierne zamartwianie się,

– wrażenie ciągłego napięcia i oczekiwanie najgorszego,

– kłopoty ze snem,

– stany „wyłączania się”

– szkodzenie sobie lub innym,

– picie zbyt dużej ilości alkoholu lub używanie innych substancji

–  agresja,

-ataki paniki,

-obniżenie nastroju,

-bóle płynące z ciała, których nie potwierdza diagnoza medyczna

– natrętne myśli,

– utknięcie w przeszłości

– nadmierny lęk przed zmianą i nowymi sytuacjami

I wiele innych…

Warto zrozumieć, że poszukiwanie terapii nie oznacza słabości – wręcz przeciwnie, jest dowodem siły.